Forum eMissja Piękna | www.eMiss.com.pl

Administracja Forum · Gość

Piękność w Meksyku
Dorota Gawron opowiada o Miss Universe 2007

Jestem już w samolocie do Meksyku, lecę przez Londyn. Słyszeliście historie, że miss latają tylko w biznes klasie?
Polskie miss tylko wtedy czują się jak „miss” kiedy pasażerów można policzyć na palcach jednej ręki. Takie też „szczęście” spotkało i mnie, w samolocie linii British Airways, o numerach lotu BA 849.
Moja biznes klasa zajmowała nie jedno a trzy miejsca a w promilu pięciu metrów… też nikt nie siedział…niczym jak w prywatnym odrzutowcu…
Do tego szalona stewardesa z Warszawy, pani Ewa… W prędkością odrzutowca doszło do pilota kto też z nami leci… pasażerka z tak zwanych ważnych, z misja pod kryptonimem „Miss Universe”.
Tu po raz pierwszy poczułam smak, który towarzyszył mi przez resztę dni. Smak tak zwany high life, albo jak kto woli plastik fantastic.
Po piętnastu godzinach lotu wylądowałam w Meksyku.
Mój hotel, Camino Real, mieścił się w samym centrum miasta Meksyk. W momentach tęsknoty za rodzimą kuchnią mogłam skoczyć naprzeciw, gdzie właściciel restauracji niemalże przypominał naszego papieża śp. J.P II.
Miejsce cieszy się sporą popularnością a w dużej mierze to zasługa tej nieprawdopodobnej podobizny. Swoją drogą mieszkańcy Meksyku ubóstwiają J.PII co odczułam nieraz podczas podróży tutaj (ta jest moją trzecią).

Do walki o tytuł stawiło się 77 kandydatek, trochę mniej niż w tamtym roku. Zajęłyśmy dwa duże hotelowe piętra, na drugim kraje latynoskie, na trzecim piętrze reszta świata.
Miałyśmy 24godzinną ochronę, nadzór kamer i całkowity zakaz spacerowania po hotelu, z wyjątkiem paru metrów przeznaczonych po korytarzu na kawę i ewentualne mini ciasteczko.
Jedynie w towarzystwie opiekunki mogłyśmy zejść na dół do sklepu czy do recepcji.

Pokój numer 3302 dzieliłam z Georgana, Miss Bułgarii. Opiekunka – Christina również pochodziła z Bułgarii i oprócz nas miała jeszcze pod sobą Miss Ukrainy i Miss Rosji. Mieszkałyśmy tuż obok siebie.
Dzień zaczynał się około 8-8.30. Mniej więcej o dziewiątej schodziłyśmy na śniadanie.
Menu hotelowe nie należało do wybornych, wręcz pachniało nudnym i mało czasochłonnym przygotowaniem. Należało najeść się na śniadanie płatkami z mlekiem bądź jajecznicą by na obiad i kolacje odpuścić sobie te sama rybę i kurczaka co poprzedniego dnia.
Ale za to karta deserów raziła okrutnie. Grzechem byłoby nie spróbować.

Ale konkurs to konkurs i o linie trzeba dbać, zwłaszcza ze dostęp do siłowni i basenu był równie ograniczony jak pomysły kucharza. Brak ruchu rekompensował nam jednak napięty harmonogram i czas, a raczej jego brak.

Przez pierwsze dwa tygodnie podróżowałyśmy. Odwiedziłyśmy na południu Chiapas, jeśli ktoś pamięta piski jakie wywołał krokodyl na filmie otwierającym gale to właśnie kręcono to tam.
W Cancun, na wschodnim wybrzeżu, spędzałyśmy większość czasu na plaży lub w mieście, pozując do zdjęć. Tu z helikoptera kręcono z nami film, który otwierał galę Miss Universe.
Kolejne dwa tygodnie zajęła nam nauka choreografii i układów tanecznych. Scott, nasz choreograf, od lat pracujący przy Miss Universe udowodnił nam że tańczyć każdy może. Próby zajmowały nam całe dnie, oprócz tego wieczorami zapraszano nas na kolacje, bankiety. Raz u pierwszej damy Meksyku, innym razem były to typowe meksykańskie restauracje, gdzie można było pośpiewać z Mariaczi.
Co drugi dzień organizowano nam takie wyjścia. Wracaliśmy nie wcześniej niż przed 24 a rano znowu trzeba było wstać….na próbę...
Podczas jednej z generalnych prób ewakuowano cały budynek. Sytuacja na początku nie wyglądała groźnie. Nikt nie powiedział nam przecież ze ktoś podłożył bombę, inaczej od razu rozległby się pisk i wrzask. Rzeczywiście ktoś zadzwonił z taka informacja, to nie były ćwiczenia pożarowe…..mogło skończyć się o wiele gorzej.

Od konkursu minął zaledwie miesiąc, nie liczę zysków i strat, to nie tak jak myślą niektórzy,
i pytają co mam z tego. Mam na pewno wiele.
Dziękuję, za to co przydarzyło się w moim życiu w przeciągu roku. Moje początki nie były łatwe, „dzika karta” na początek nie umacnia.
Ale za to daje dużo adrenaliny. Nigdy nie wiesz co może Cię spotkać.
Pamiętam jak rok temu w wiadomościach mówiono o nowej Miss Universe, a dziś to ja dostałam ogromną szansę. Czy Biuro Miss Polonia da mi możliwość reprezentowania Polski na konkursie Miss International 2007? Bardzo bym chciała i na pewno zgodziłabym się – mam nadzieję, że niedługo wszystko się rozstrzygnie i decyzja zostanie podjęta – trzymajcie kciuki!

Dziękuję najbliższym, rodzinie, mamie, tacie za pomoc, cierpliwość, za wsparcie, tylko Wy wiecie ile kosztował mnie ten czas. Dziękuję Tomkowi, mojemu bratu, najlepszemu bratu.
Dziękuję znajomym, przyjaciołom, dziękuję mojej siostrzanej duszy – Dominice, za przywracanie mi słowem gruntu pod nogami, za trzeźwość spojrzenia. (Gdyby nie konkurs Miss Polonii nie poznałybyśmy się Smile

Podziękowania dla Marcina, odwiecznego optymisty i uzdrowiciela dusz.
Dziękuję Darkowi, za piękne zdjęcia, za to że potrafi wydobyć to co lubię Smile

Specjalne podziękowania dla Kacpra, który o moim wyjeździe do Meksyku wiedział dużo wcześniej ode mnie, pracować z Tobą to wielka przyjemność.
Dziękuję wszystkim którzy przyczynili się do tego, że jestem tym kim jestem i mogę robić w życiu to co chcę.
Dorota Gawron